Er zijn vele vormen van meditatie.
De afgelopen jaren heb ik een vorm van mediteren beoefend waarin niet alleen de ziel tot rust wordt gebracht (veel Boeddhistische meditaties beogen dit) maar waarbij ook getracht wordt de geest te wekken, door te mediteren op een tekst, spreuk of gebed.
Ik heb ervaren dat dit een laagdrempelige manier is om contact te voelen met overgegane zielen, en dat we elkaar in deze staat van zijn ook kunnen troosten en voeden.
Af en toe ben je welkom om met elkaar te mediteren met gestorvenen. Met behulp van teksten, spreuken en zingen creeren we met elkaar een veld waarin we de gestorvenen uitnodigen met ons te mediteren. We doen dit in een vrijlatende en onderzoekende sfeer.
datum: zie agenda
tijd: 10 tot 11 uur
locatie: Cyclaamstraat 14, Den Haag, we zitten 2 hoog, en doen onze schoenen uit ivm wollen tapijt
bijdrage: vrijwillig
Onderstaande tekst heeft me enorm geraakt:
Silent Minute
In december 1937 aan het front in Frankrijk tijdens de Tweede Wereldoorlog raken twee Engelse officieren in gesprek aan de vooravond van een beslissende slag. De één zegt tegen zijn vriend Wellesley Tudor Pole: “Ik zal er niet levend vanaf komen. Jij zult overleven en een volgende oorlog meemaken, nog verschrikkelijker dan deze. Wanneer die tijd komt, denk dan aan ons. Wij, de gestorvenen, zullen doen wat we kunnen. We zullen niet met uiterlijke wapens strijden, maar een machtig onzichtbaar leger zijn. Geef ons iedere dag een ogenblik dat je aan ons denkt. Geef ons de gelegenheid te werken door jouw stilte. De macht van het zwijgen is groter dan je denkt. Wanneer die dagen komen, vergeet ons dan niet!”.
Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog was Tudor Pole zijn opdracht niet vergeten. Hij kreeg het voor elkaar dat bij Koninklijk Besluit elke avond om negen uur een minuut stilte in acht werd genomen, een nationaal gebedsmoment voor de gesneuvelden en gestorvenen. Vanaf november 1940 zond de BBC elke avond om negen uur het geluid van de Big ben uit, de grote klok in Londen, om het Engelse volk op te roepen tot een minuut stilte. Dit elke dag terugkerende moment kreeg de naam van Big Ben Silent Minute.
Toen na de oorlog tijdens een proces aan één van de Nazi-commandanten werd gevraagd, waarom Duitsland de oorlog had verloren, was zijn antwoord: “Gedurende de oorlog had u een geheim wapen waartegen we geen maatregelen konden nemen en dat we niet konden begrijpen – maar het was heel werkzaam. Het werd door ons in verband gebracht met het luiden van de Big ben om negen uur ’s avonds. Ik geloof dat u het de ‘Silent Minute’ noemde.”
(uit ‘omgang met gestorvenen’van Renée Zeylmans)