Een druilerige maandagochtend
De zon liet zich de hele dag niet zien.
In de trouwzaal was daar echter niets van te merken.
Vier echtparen gaven elkaar hun ja-woord in de vroege uren.
Gevoelens van blijdschap, ontroering en opluchting waren ervaarbaar.
Of het nu een kwartier (gratis huwelijk) of een half uur (eenvoudig huwelijk) duurde, iedere verbintenis had een eigen sfeer die iets toonde van het echtpaar, de familie en zelf van de beweegredenen om deze stap op deze wijze te zetten.
Geen van de echtparen had ik van te voren gesproken, onderdeel van de voorwaarden bij deze vorm van verbinding. Eén moment van de ceremonie licht ik bij ieder paar er uit.
Toen het eerste stel (de bruid in het wit met veel kant) verrast reageerde op mijn welkom in het Turks en ik hen vroeg waarom ze deze stap vandaag zetten, antwoordde hij spontaan: “Omdat ik zoveel van haar houd”. Deze welgemeend uitgesproken woorden kleurden de ceremonie.
Het tweede stel trof ik op de gang, op leeftijd, zonder getuigen (‘ze hadden gezegd: getuigen hoeven niet’, een geval van miscommunicatie aan beide kanten, met name door de taal), timide en zenuwachtig. Na jarenlang gescheiden te zijn geweest, hertrouwden deze man en vrouw. Na overleg met collega’s en met het echtpaar, regelden we ter plekke twee getuigen van de gemeente. Opluchting en dankbaarheid overheerste bij deze mensen.
Het derde stel (partnerschap, eenvoudig dus een half uur) had net een huis gekocht en wilde hun zaken goed regelen. Ze hadden gedacht: even naar het stadhuis voor een handtekening. Toen ik ze vroeg op te staan en antwoord te geven op mijn vragen, begon de vrouw te giechelen van de zenuwen. Het moment bleek toch wat officiëler te zijn, en dat maakte indruk, zei ze na het tekenen van de aktes.
Tot slot nog een partnerschap, het paar had een tweeling van 2,5 jaar en de grootouders hadden erop aangedrongen nu toch echt iets te regelen. Ze wilden graag trouwen met een groot feest, maar langer wachten door de huidige situatie wilden ze ook niet, dus kozen ze voor deze oplossing. Zoals velen in de afgelopen twee jaar. Een goede tussenstap.
Een druilerige ochtend is zo relatief als je even deel mag uitmaken van een intiem moment in het leven van mensen die je niet kent.