De afgelopen twee weken heb ik een bijzonder cursus gevolgd met als titel:
Wat is de verbinding tussen de ontwikkeling van de aarde en de mens?
Twee weken kunstzinnige ontwikkeling geleid door Bea van der Steen, een 79 jarige bevlogen kunstenares en docent.
De eerste week hebben we getekend met oost-indische inkt en hebben we de platonische lichamen geboetseerd.
De tweede week hebben we ‘gesluierd’ aan de hand van oefeningen door Liane Collot d’ Herbois. Deze kunstenares heeft tijdens haar leven vele prachtige schilderijen gemaakt.
Ik mocht proeven aan deze moeilijke techniek. Met sluieren heb je geen vooropgezet plan maar laat je naar je toe komen wat het beeld je wil vertellen, en verschijnen eventuele figuren/wezens bijna ‘vanzelf’. ‘Zeven sluiers vooruitdenken’ was een van de opdrachten die we kregen, naast vele andere aanwijzingen.
Bea van der Steen gaf niet zomaar schilderles, ze vervlocht haar spirituele zienswijze (geinspireerd door de antroposofie) in de uitleg en de oefeningen die we kregen, met een doordachte opbouw.
We maakten een reis door de kosmos, vanuit de kosmos naar de aarde, de elementen, de mens, vanwaar we weer de cirkel naar de kosmos maakten. Zo ontstond een kringloop van leven en dood, die ze in een lezing die week nog eens uit de doeken deed in woord en beeld.
Afgelopen maandag was in mijn meditatieruimte de laatste bijeenkomst van de workshop ‘je voorbereiden op je eigen sterven’. Hier nam ik in meditatieve beelden, gedichten van Jaap van der Weg, de mensen mee op een weg na het overlijden, door de kosmos. Een vanzelfsprekende parallel met en verdieping van de cursusinhoud toonde zich aan me.
Toen we erna spraken over waken na overlijden, en hoe natuurlijk de ene overgang in de ander kan overgaan, werd het beeld van de kringloop me nog duidelijker. De natuur is ons grote voorbeeld, niets gaat verloren, alles transformeert in een andere vorm, een andere hoedanigheid. Zelfs de liefde blijft niet hetzelfde maar transformeert, omdat je met liefde die je ervaren hebt, zelf weer volgende stappen zet in je leven, in contacten met anderen, op je eigen unieke wijze.
Soms kan een inzicht ineens een laag dieper komen, ‘landen’ in jezelf. Dat stemt me dankbaar.
Niets is toeval, het is me toegevallen.