Sinds half oktober, toen ik in Jordanië van een kameel ben gevallen, leef ik met pijn in mijn bovenarm, die uit mijn schouder komt.
In mijn leven heb ik pijnen gehad die ik schaar onder de ‘gewone’ pijnen: oor-, hoofd- en kiespijn, menstruatiepijn, rugpijn, stijve nek.
Al deze pijnen duurden nooit langer dan een week.
Bevallingen vind ik een hoofdstuk apart, als er tenminste geen complicaties zijn.
Bij speciale ingrepen, ik ben 2 keer geopereerd aan mijn bijholtes en mijn ogen zijn gelaserd, krijg je goeie pijnstillers en weet je dat de pijn tijdelijk is, en wordt je ook het verloop van de genezing verteld.
Deze keer is het anders, gekneusde ribben en bovenarm, ja, dat heeft rust nodig maar toch ook rustige beweging ivm het risico op verkleving.
Ik deed rustig aan, zat best veel in de stoel en las veel boeken.
De acupuncturist liet me voelen dat er stroming op gang kwam en de fysio-therapeut gaf mijn schouder/bovenarm meer ruimte. Ik kreeg oefeningen die ik braaf deed.
Natuurlijk ging ik ook uitproberen wat wel lukte, en ging ik spieren gebruiken die het overnamen van mijn bovenarm spieren die te pijnlijk waren.
Wat er toen gebeurde was dat die andere spieren in mijn arm gingen opspelen, de hele dag bleven ze ‘zeuren’, of ik nu iets deed of in rust was.
Ik las over pijn en vond steun bij pijn meditaties.
Ik zie dat ik in de verleden tijd schrijf, maar zit er nog midden in.
Alsof ik wil dat het al over is, en ik erop kan terugblikken.
Dat is niet zo.
Ik heb pijn, de hele dag door.
Ik word er moe en sacherijnig van.
En krijg ook nog allerlei oordelen naar mezelf.
Soms probeer ik zo stil mogelijk te zitten, als ik de pijn even niet voel. Als ik mijn arm maar even beweeg, is het er. De bewegingen gaan vooruit, ik kan mijn arm hoger optillen, probeer te koken, fiets weer voorzichtig, maar voortdurend is het er. Nu ik dit typ ook.
Je pijn omarmen, volledig accepteren omdat het er nu is, dat is de sleutel, hoor ik, lees ik, weet ik.
Bij niet lichamelijke pijn doe ik dat ook: aandacht geven, onderzoeken, accepteren.
Ik bewonder mensen met chronische pijn, vooral als ze opgewekt zijn.
Om dan enigszins te functioneren is een grote opgave.
Vergelijken dient niet, behalve om mijn eigen situatie weer te relativeren.
Hieronder deel ik een meditatie waar ik veel aan heb.
Pijn meditatie
“Word je bewust van waar dat gevoel zich in je lichaam bevindt, bijvoorbeeld in de maag. Wees zo specifiek mogelijk, bijvoorbeeld: dicht bij de huid, diep in de boven- of onderbuik? Zit de pijn op een plek of beweegt het? Trilt de pijn?
Vraag jezelf: waar zit de pijn?Word je bewust van de vorm van de pijn. Is het rond, staaf- of bolvormig? Heeft het uitsteeksels, etc. Wat is de vorm?
Word je bewust van de grootte van de pijn. Hoe lang is het, hoe wijd, hoe diep? Hoe groot is het?
Word je bewust van de compactheid van de pijn. Is de pijn zwaar of licht. Is het overal hetzelfde? Hoe compact is het?Hoe voelt de pijn? Hoe is de oppervlaktespanning? Is het zacht en donzig, of is het hard en glad? Hoe voelt de pijn?Welke temperatuur heeft de pijn? Is het heet of koud of hetzelfde als elders in je lichaam? Welke temperatuur heeft het?Wat voor kleur heeft de pijn?
Wanneer dit te vaag klinkt, probeer je dan voor te stellen wat voor kleur het zou kunnen hebben. Wat voor een kleur heeft het?
Richt je nu op je ademhaling. Probeer je gedurende drie ademhalingen voor te stellen dat de adem je lichaam intrekt en probeer je voor te stellen dat de ademhaling om dat gedeelte dat pijn doet heen stroomt. Daarna laat je de adem weer zachtjes wegvloeien met de uitademing.
Tijdens de volgende drie ademhalingsrondes stel je je voor dat de adem het pijnlijke gedeelte van je lichaam intrekt, het van binnen schoonwast en weer met de uitademing wegvloeit.
Bij de laatste drie ademhalingsrondes stel je je weer voor dat je adem het gedeelte rondom de pijnlijke plek schoonwast, en bij de uitademing weer wegvloeit.
Nadat je op deze manier een goed beeld van de pijn hebt gekregen, zijn er verschillende mogelijkheden:
Blijf het proces van het aftasten van je lichaam herhalen. Stel de plaats van de pijn vast en onderzoek het volgens bovenstaande richtlijnen. Als de pijn op deze manier volledig ervaren wordt, zal het vaak simpelweg wegtrekken.Wanneer je je een compleet beeld gevormd hebt van de pijn, richt je je aandacht op dat beeld en ontspan je die bewust. Als je dit doet kan het ongemak eerst toenemen, omdat je volledig concentreert op de pijn, maar op den duur zal dit proces je helpen door de pijn heen te gaan en er vrij van te worden.
Pende Hawter is boeddhistisch monnik in de Tibetaanse traditie