De laatste mantrazang-middag voor de zomervakantie.
Veelvuldig onderling gepraat, er zijn in de loop der jaren veel levensgebeurtenissen uitgewisseld, waardoor er een band is ontstaan tussen de deelnemers onderling.
We zitten in een grote kring rond
een ‘altaar’ waarop de vier elementen, de vier windstreken uitgebeeld zijn. Langzaam wordt het stil en starten we met een meditatie.
Als de mantra ‘Ik ben’ klinkt volgt er een bad van engelengeluid: het klankklokje gaat rond bij iedere deelnemer.
Dan gaan we zingen, langzaam startend en opbouwend in energie, en we ‘reizen’ de wereld rond middels onze mantra’s: van India, met een sprong langs Afrika, via Noord Amerika naar Europa. Een mantra over water mag niet ontbreken in deze ongekend warme tijd.
Allerlei instrumentjes liggen verspreid op de grond en worden regelmatig gebruikt. Inmiddels zijn er een paar vrouwen die graag op de drum begeleiden, wat ons gezang nog meer bodem geeft.
Dan starten we een zegenlied, om ieder voor deze komende weken een blessing mee te geven. De melodie van dit lied is ontstaan in Israël, aan het meer van Galilea, de tekst kwam bij thuiskomst.
Om de beurt spreekt iemand uit waar hij of zij een zegen voor wil, en dan zingen we daarover. Bij iedere deelnemer is de tekst iets anders omdat we steeds andere namen invullen en zingen.
De vrouwen die er deze middag niet bij zijn, bezingen we een keer apart, zodat ze toch met ons verbonden zijn.
Zo gaan we vol van de zegeningen die we hebben gezongen weer naar buiten.. Naar vakantie-oorden. Naar een hitte-golf in eigen land. Naar onze lasten en vreugden…
Het zegenlied ‘Blessed Be’:
Blessed be the circle, blessed be this place, blessed blessed blessed be
Blessed be the women, what they’re meant to be, blessed blessed blessed be
Blessed be our daughters, blessed be our sons, blessed be
Blessed be our wisdom, blessed be our womb, blessed be